En dan is het definitieve afscheid achter de rug. Je baby is er niet meer. Je kunt hem niet meer vasthouden. Niet meer ruiken. Niet meer strelen. Zijn kamer blijft onbeslapen. Zijn kleertjes liggen ongedragen in de kast. Zijn eerste boekje dat nooit zal worden voorgelezen. Zijn eerste knuffel waar hij nooit mee zal slapen… Wat rest zijn de (tastbare) herinneringen. Herinneringen aan jouw baby.

De pijn van het verlies doorleven

Wanneer de realiteit van het verlies tot je is doorgedrongen is daar het besef dat je verder moet zonder je baby. Je voelt je ontredderd en je ziet geen perspectief.  Je vraagt je af of je ooit weer gelukkig kan en mag zijn.

De rouwslinger; van emotie naar emotie

Je moet er doorheen. Je moet door een periode waarin je heen en weer wordt geslingerd tussen je emoties. Een periode waarin je heen en weer slingert tussen het leven weer oppakken (perspectief zien) en het leven niet (meer) zien zitten (ontreddering). Een periode waarin je heen en weer beweegt tussen afleiding zoeken en opgaan in het verdriet (Otto, 2016). Een periode waarin je onverwachts steeds zal worden overvallen door immens verdriet (Keirse, 2020). Net zolang totdat jij met liefdevolle herinneringen aan je baby denkt en zonder je baby weer van het leven kan genieten. (Keirse, 2020).

Omarmen van je gevoelens

Rouwgevoelens uiten zich op verschillende manieren: ontkenning, boosheid, ontreddering, wanhoop, jaloezie, schuldgevoelens, angst, hoop… etc. En vaak wisselen deze emoties elkaar ook nog eens in een rap tempo af. Dit is normaal. En hoort bij het rouwproces (Otto, 2016).

Door toe te geven aan het verdriet en de pijn te omarmen (Keirse, 2020). Door jezelf de ruimte en tijd te geven om te rouwen. Door jezelf te laten omringen en te laten steunen door mensen die ervoor je kunnen zijn. Door lief voor jezelf te zijn en die dingen te doen die jou helpen ontspannen kun je de pijn van het verlies te boven komen.

Neemt niet weg dat er altijd momenten zullen zijn dat de pijn van het gemis weer (even) aanwezig is. En ook dat is normaal. Door het toe te laten, geef je uiting aan de liefde voor je kind en het lucht op. Dus laat die traan maar even gaan.

Tips

• Wees je ervan bewust dat je tijdens het rouwproces heen en weer geslingerd wordt tussen verdriet en hoop. Het opzoeken van afleiding maar ook stil staan bij je emoties leidt uiteindelijk naar het moment waarop de liefde voor je kind een grotere plaats in je leven inneemt dan het verdriet om het gemis.

• Realiseer je dat rouw allerlei emoties oproept. Ook emoties die je liever niet voelt. Besef dat emoties menselijk zijn en dat er dus geen goede of foute emoties zijn. Weet dat elke emotie onderdeel is van het rouwproces en dat het helemaal okay is om dit te voelen. Veroordeel jezelf dus niet. Laat de gevoelens er gewoon zijn (Otto, 2016, p 7).

• Sta bewust stil bij je gevoelens en laat ze toe. Verspil geen nodeloze energie aan het wegstoppen van je emoties. Het toestaan ze te voelen, zorgt ervoor dat je makkelijker door het rouwproces gaat. En dus eerder weer in staat bent om je leven op te pakken.

• Heb je het gevoel niet verder te komen? Heb je het gevoel dat je stilstaat? Of word je nog te vaak overmand door je gevoelens en wil je hier meer grip op? neem hier contact op.

Ik heb ook een boek geschreven. Je bent je kindje verloren…Hoe nu verder? Hierin vind je tips en inzichten die jou helpen om met het verlies van je baby om te gaan. Zodat je met liefde en trots aan je kindje en je zwangerschap denkt. Het boek koop je hier, via de plaatselijke boekhandel en Wanmaker Uitvaart