Na de uitvaart van onze beide kinderen zijn wij er samen een paar dagen op uit geweest. Na het overlijden van onze dochter werd dit geadviseerd door zowel de verzekeringsarts van het UWV als mijn bedrijfsarts.

Natuurlijk was het een beladen ‘vakantie‘ .  Maar even weg zijn en tijd hebben om te praten over wat ons was overkomen. En in alle rust toe te geven aan onze emoties, hielp ons ontzettend bij ons rouwproces.

Het hielp ons om het verlies onder ogen te zien. En het hielp ons om de pijn van het verlies (samen) te ervaren.

Regelmaat in slaapritme

Tijdens onze rouwreis hadden wij heel veel baat bij een vast dag- en nachtritme. Rouwen kost energie. Het put je letterlijk uit. Zowel op emotioneel als lichamelijk vlak. Een slechte nachtrust zorgt versterkt dit nog eens extra. Ook ons.

Om te herstellen en beter om te kunnen gaan met het verdriet, gingen wij iedere dag op hetzelfde tijdstip naar bed en zetten we de wekker steeds op hetzelfde uur.

Door steeds op hetzelfde moment naar bed te gaan en op hetzelfde tijdstip wakker te worden, lukte het ons steeds beter om in- en door te slapen.

En dat zorgde ervoor dat we ons beter voelde. Zowel lichamelijk als geestelijk. We kregen meer energie om dingen te doen. De afleiding te zoeken. En afleiding hielp ons te stoppen met piekeren.

Om ervoor te zorgen dat we ook echt afleiding kregen, hadden we een agenda met dingen die we moesten of wilden doen. We spraken met onszelf af dat we, hoe ons gevoel ook was, de geplande activiteit zouden doen. Maar dat we onszelf wel alle ruimte zouden gunnen om toe te geven aan onze emoties.

Het is meer dan één keer gebeurd dat ik huilend in een restaurant mijn maaltijd at. Vond ik het erg? Schaamde ik mij? Niet echt. Ik ervaarde veel compassie en warmte. En meer dan eens ontstonden er hele mooie zingevende en troostende gesprekken met mensen die ik nauwelijks kende. Gesprekken die mij hielpen beter om te gaan met het verdriet.

Balans tussen afleiding zoeken en stilstaan bij het verdriet

Gingen wij helemaal op in het zoeken naar afleiding? Nee is het antwoord. Naast actief ontspanning en afleiding zoeken, zochten we ook vaak actief het verdriet op. Draaiden we muziek van de uitvaart, bekeken we de foto’s van onze kindjes, pakten we hun ‘knuffels’ erbij. En lieten we onze tranen rijkelijk vloeien… Om vervolgens te dansen op muziek uit het ‘ foute uur’ en uit eten te gaan.

We zaten soms uren in onze pyjama’s op de bank. Om de dag erop een weekendje weg te gaan. Wat we ook deden. In alles wat we ondernamen, haalden we herinneringen op en maakten we nieuwe.

Het helende effect van schrijven

Omdat ik nogal eens overmand werd door emoties maar ook bang was om dingen te vergeten, besloot ik een dagboek bij te houden. Ik zette mijn emoties op papier en ik maakte ik herinneringen.