En daar is ze dan. Madelon, onze dochter waar we zo naar uitkeken. Alleen niet op dit moment. Ze had nog gewoon moeten groeien.

Trots en vol liefde kijk ik naar ons meisje. Ons meisje dat zo levendig was tot die ene fatale dag. Die dag waarop het mis ging. En wij te horen kregen dat ze geen kans van leven had.

Uit liefde lieten we haar gaan

De dag waarop wij beslisten dat ze niet langer hoefde te lijden. De dag waarop we besloten om de zwangerschap te beëindigen.

Liefde is ook loslaten, zeiden we tegen elkaar. Liefde is iemand gunnen om te mogen gaan.

Mijn hart vult zich met liefde en tranen

En nu ligt ze in mijn armen. En mijn moederhart vult zich met liefde en trots. Maar ook met intens verdriet.

Er gaat van alles door mij heen

Ik voel mij schuldig. Naar mijn man, mijn ouders, schoonouders. Maar vooral naar Madelon. Het was mijn lijf dat het liet afweten.

Ik ben boos . Boos op mijn lijf omdat hij mij in de steek liet. Boos op de dokter die mijn baby niet kon redden.

Ik ben bang. Bang dat ik nooit meer dit verdriet te boven zal komen. Bang dat mensen Madelon vergeten. Bang dat ik Madelon zal vergeten…

En steeds weer die vraag: Waarom?

Steeds vraag  ik mij af: Waarom? Waarom wij? Waarom Madelon?

En dan gebeurt het nog een keer

En dan zijn we een jaar verder. In mijn armen ligt onze zoon Oscar. Weer is het oorverdovend stil. Weer vult mijn moederhart zich met liefde en trots. En ook weer met intens verdriet.

Weer voel ik mij schuldig, ben ik boos en ben ik bang.

En weer vraag ik mij af: Waarom? Waarom weer wij? Waarom nu ook Oscar?

Babyverlies gaat gepaard met wisselende emoties

Deze week is het Baby Loss Awareness Week. Het thema van dit jaar: “Dit is babysterfte”.  En staat in het teken van de emoties die horen bij het verlies van een baby.

Emoties die ik allemaal heb gevoeld. En die ik ook allemaal heb doorleefd.

Ook al dacht ik nooit meer gelukkig te kunnen zijn. Het tegendeel bleek waar

Ik dacht dat ik nooit meer gelukkig kon zijn. Maar het tegendeel is waar. Ik ben gelukkig. Ook al ging het niet vanzelf. Heb ik echt hard moeten werken om de zin van het leven weer te gaan zien.

En het is mij gelukt. Ik heb het verlies van mijn kinderen verweven in mijn leven. Het is mij gelukt om in te zien dat ik geen schuld had aan hun dood. Maar dat het lot anders besliste.

De dood van Madelon en Oscar heeft mij ook iets moois gebracht

Madelon en Oscar zijn nooit uit mijn gedachten. En wanneer ik aan ze denk, voel ik alleen maar liefde en trots. Madelon en Oscar leerden mij dat er leven is na verlies. Ze stonden aan de wieg van mijn bedrijf.

Zij zijn mijn drijvende “kracht”, mijn inspiratie om andere ouders te helpen na het verlies van hun baby. En het bewustzijn op babyverlies te vergroten.

Mijn liefde voor hen is oneindig

Hun leven stopte niet bij hun dood. Het ontwikkelt zich. Net als mijn bedrijf. En de liefde die blijft.